strona główna

PlatformaEdukacyjnaGaleriiAspekty

Jadwiga Maziarska Realistka świata konkretnego

Monika Przypkowska
38'

Filmowy wykład przybliża twórczość artystki w oparciu o chronologię wydarzeń z jej życia, przede wszystkim jednak skupia się na omówieniu charakterystyki jej specyficznej twórczości i syntetycznie wskazuje źródła jej inspiracji. Zainteresowana od czasów młodości takimi dziedzinami jak medycyna i neurologia, artystka znalazła w tych naukach impuls do podejmowanych przez siebie narracji, które przesądzają o jej wyjątkowości na polskiej mapie artystycznej XX wieku. Zbierając i kolekcjonując prawie przez całe życie zdjęcia publikowane w czasopismach, albumach i książkach, uczyniła z nich nie tylko swój intymny atlas opisujący materię świata rzeczywistego, ale także archiwum gotowych do przeniesienia w świat swojej sztuki szkiców, czyniąc to w sposób unikatowy. Prowadząca narrację poświęconą malarce podkreśla samodzielne i niezależne od zachodnich artystów lat 40. i 1. połowy lat 50. poszukiwania Maziarskiej w zakresie malarstwa materii i strukturalizmu. Wybija na plan pierwszy niepowtarzalny charakter jej prac olejnych nadbudowujących indywidualną narrację artystki w formie swoistego palimpsestu oraz asamblaży z lat 60. zapożyczających cudzy fotograficzny zapis odtwarzany przez Maziarską we wtórnej formie przestrzennej, zachowującej jednak pełną anonimowość kompozycji abstrakcyjnych.

e-book do pobrania

Jadwiga Maziarska (1913 - 2003) – prekursorka malarstwa materii, autorka obiektów przestrzennych, kolaży fotograficznych, scenografii teatrów lalkowych. W 1932 r. rozpoczęła studia prawnicze na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie a po dwóch latach studia na krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Tu związała się z lewicą akademicką oraz członkami Grupy Krakowskiej. Po II wojnie światowej przystąpiła do krakowskiej Grupy Młodych Plastyków, w roku 1957 uczestniczyła w reaktywacji Grupy Krakowskiej. Wzięła udział w Wystawach Sztuki Nowoczesnej (Kraków 1948-1949, Warszawa 1957 i 1959) Od roku 1946 eksperymentowała z użyciem tkanin w malarstwie, tworząc aplikacje. W lat 50. zaczęła mieszać farby olejne ze stearyną. W następnej dekadzie tworzyła asamblaże, opracowując własną technikę z użyciem wosku. W latach 70. powróciła do płaskich technik malarskich. W roku 2001 otrzymała nagrodę im. Jana Cybisa.

[PL] alt

Monika Przypkowska

Jestem historyczką sztuki, kuratorką i edukatorką muzealną. Historię sztuki ukończyłam na Uniwersytecie Warszawskim pisząc pracę magisterską u prof. Anny Sieradzkiej na temat angielskiej projektantki mody Vivienne Westwood. Od 1996 roku związana jestem z Zamkiem Królewskim w Warszawie, gdzie jako kuratorka przygotowywałam wystawę „Sztuka widzenia. Nowosielski i inni”, prowadzę autorski cykl spotkań z artyst(k)ami współczesnymi „Klucz w Zamku”, zajęcia muzealne z zakresu historii sztuki, kultury i mody dla młodzieży i dorosłych. Współpracuję także z innymi instytucjami zajmującymi się edukacją artystyczną: Muzeum Narodowym w Warszawie, Służewskim Domem Kultury, Dziecięcą i Młodzieżową Akademią Artystyczną, warszawskimi Uniwersytetami III Wieku. W 2022 roku rozpoczęłam współpracę z „Radiem z Qlturą”. Wcześniej zawodowo związana byłam także z modą jako redaktorka, stylistka i producentka sesji zdjęciowych w takich pismach jak: Avanti, Jestem, Claudia, Moda Top.

WWW

Instagram

xs: ...-639